Oekraïense journalist: Een brief aan mijn Nederlandse vriend

0
488

Beste vriend uit Nederland, мag ik mij aan u voorstellen: Ik ben een Oekraïense journalist. Het is mijn werk om de mensen van zo objectief mogelijke informatie te voorzien. In dit artikel zal ik proberen de visie en de dromen van mijn medeburgers aan Nederlanders uit te leggen. Naar mijn mening kan dit erg nuttig zijn voor ons allemaal.

Binnenkort zal er bij jullie een referendum plaatsvinden waarbij u eventueel een positieve dan wel negatieve stem zult uitbrengen met betrekking tot het samenwerkingsverdrag tussen de EU en mijn land. Wij volgen de voorbereiding hiervoor met veel aandacht.

Het is natuurlijk niet aan ons om aan Nederlanders advies te geven over de vraag hoe ze moeten stemmen. Dit is het soevereine recht van het Nederlandse volk. Was dit anders geweest dan zou ik deze brief überhaupt niet schrijven.

Niettemin zijn er nu redenen die me motiveren om deze brief te schrijven, want het is voor ons erg belangrijk dat u op de hoogte bent van onze mening, voordat u zelf een beslissing neemt.

Wat wij helemaal niet wisten

Ten eerste moet ik gewoon eerlijk toegeven: hier in Oekraïne begrijpen velen helemaal niet hoe zo’n vraag tot stand is gekomen: Zijn de Nederlanders bereid om met de Oekraïners samen te werken of kiezen ze ervoor de pro-Europese aspiraties van de meesten van ons te negeren, na alles wat wij moesten meemaken om dit streven te bevestigen. Wat hebben wij fout gedaan om zo behandeld te worden? Is een overeenkomst wat gelijk is aan die tussen de EU en Turkije of tussen de EU en Algerije misschien te veel gevraagd? Voor ons blijft Nederland ver land, maar het blijft een land waar wij interesse en sympathie voor hebben.

Er was werk van buitenlandse journalisten nodig om het allemaal op een rijtje te zetten: “Mensen het is niets persoonlijks, vele Nederlanders uiten zo gewoon hun twijfel over Europa en maken zo ook hun positie tegenover de overheid duidelijk”. Het gaat dus helemaal niet over de Oekraïners zelf. En natuurlijk zijn er ook derde partijen die erg geïnteresseerd zijn in deze vorm van het twijfelzaaien.

Het is erg fijn om te weten dat Oekraïners en Nederlanders geen tegenstanders zijn. Minder fijn is het feit dat het verdere lot van mijn kinderen afhankelijk kan zijn van de houding van Nederlanders tegen hun huidige Regering en van het vertrouwen dat ze lijken te schenken aan pro-Russische spreekbuizen.

Waarom praat ik over het lot van mijn kinderen? We kennen het standpunt en de argumenten van die Nederlanders die tegen het sluiten van het bewuste Associatieakkoord.
Nu zou ik de gelegenheid te baat willen nemen om onze visie voor het voetlicht te brengen.

Het uitzicht vanuit onze tuin

Om te beginnen: in overzienbare tijd kan en zal Oekraïne geen EU-lid worden. Dit is politiek- een objectief gegeven en Oekraïners zijn zich daar volledig van bewust. Wij zijn er in vele opzichten niet klaar voor, politiek niet en economisch niet. Bovendien beseffen wij heel goed dat de EU zelf niet bereid is om de Unie verder uit te breiden. Wij moeten nog erg veel doen om ooit de mogelijkheid te krijgen voor verdergaande en bredere politieke integratie in de Europese Unie. Het is wellicht één van de belangrijkste opgaven van onze generatie.

Toch blijft de Associatie in de voorgestelde vorm voor ons erg belangrijk. Die is voor ons zó belangrijk en zelfs zó waardevol dat om de buitengewone politieke betekenis ervan te onderstrepen waren wij bereid om onze partners een aantal economische preferenties te verstrekken – Nederland stond bovenaan dit lijstje van geprivilegieerde partners. Dit verdrag was en is nog steeds voor ons zo belangrijk dat, toen er twijfels ontstonden over de ondertekening hiervan op 21 November 2013, er duizenden mensen naar het Maidanplein in Kiev gekomen zijn. Al deze mensen kwamen hoe dan ook met veel vragen aan de overheid, maar de vraag met betrekking tot de Associatie was één van de belangrijkste.

U kunt uiteraard de vraag stellen, waarom wij dit associatieverdrag nodig hebben? Het is immers gewoon niet meer dan een economische en politieke overeenkomst. Voor ons betekent dit verdrag  een bevestiging van onze keuze voro Europa het kader van de buitenlandse politieke context. Is deze keuze dan misschien een gril, als wij zien dat vele Europese burgers die keuze met veel scepsis benaderen?

In deze situatie is begrip van de context ontzettend belangrijk – wat betekent in ons geval een alternatieve keuze?

De waarde van deze overeenkomst voor ons wordt zonder meer begrijpelijk als je de moeite ziet die onze opponenten bereid zijn te doen om het ondertekenen van deze overeenkomst te verhinderen. De overheid van de Russische Federatie was bereid om een paar miljard dollar aan kredieten te verstrekken, zodat de toenmalige president Viktor Janoekovitsj de betreffende overeenkomst niet zou ondertekenen. En die kredieten zijn trouwens verstrekt, maar men heeft een typisch Russische fout begaan: men heeft alleen rekening gehouden met de mening van de leider en niet met de mening van het volk.

En dat is trouwens ook de reden waarom wij de verontwaardiging van vele Nederlanders goed begrijpen. Waarom namelijk werd er niet gevraagd naar onze mening, nu het om een overeenkomst met een zo groot belang gaat?

Het is op zich best mogelijk dat ik zelf in zo’n situatie “nee” zou gaan stemmen. Gewoon uit protest tegen de poging om mij een bepaalde keuze op te dringen. Geachte hoewel mij onbekende lezer, hieronder staat hoe ik het mijzelf zou uitleggen waarom het de moeite waard is om niet verontwaardigd te raken.

Op de Maidan waren we niet alleen boos, omdat het besluit om de overeenkomst niet te gaan ondertekenen zonder naar onze mening te vragen genomen was. Wij beseften volledig wat er verder zou gebeuren. Het was onderdeel van een proces dat op de vernietiging van onze staat gericht was en op een volledige integratie met Rusland. De voormalige Minister van Defensie, trouwens in het bezit van het Russisch staatsburgerschap, was actief bezig met het vernielen van ons verdedigingspotentieel. Steeds meer Russen kwamen er binnen onze veiligheidsdiensten te zitten en onze economie werd in richting van volledige afhankelijkheid van Rusland geduwd. Dit gebeurde allemaal recht voor onze neus.

Wij hebben de Sovjet Unie al een keer meegemaakt en wij wilden het niet opnieuw meemaken. Deze wil was zo sterk dat honderden mensen de kogels durfden te pareren met houten schilden.

Wij kiezen niet alleen voor een mogelijkheid om dichter bij Europa te zijn. Wij kiezen er ook en vooral voor om niet meer gebonden te zijn aan Rusland, precies zoals Nederlanders tegen de Nazi-Duitse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben gevochten.

Vele internationale waarnemers geven ons advies om een ‘brugfunctie’ te vormen tussen Rusland en het Westen. Het spijt me natuurlijk ontzettend, maar we zijn weer eens niet naar onze mening gevraagd. Wij willen geen brugrol spelen tussen beschaving en barbarij, wij zijn deze rol al meer dan zat. Wij zijn een groot land met 45 miljoen inwoners en niet gewoon een paal met streepjes bij de douanepost. Wat wij wel bereid zijn te doen, is de grens bewaken. Voor ons is de overeenkomst met de EU een duidelijk signaal van de keuze voor de Europese beschaving en van vaarwel aan ons post-Sovjet verleden, maar het is ook een vaarwel aan de Russische ambities van ons land. Dit zijn allemaal vragen die niet alleen belangrijk zijn voor onze zelfbepaling maar ook voor het overleven van ons land in zijn totaliteit.

En dit is ook precies waarom er zo veel druk wordt uitgeoefend door Rusland. Want dat land ziet het als zijn nationaal belang om Oekraïne als een satellietstaat bij zich te houden en verder helemaal in de Russische Federatie te integreren. Hiermee kunnen wij het gewoon niet eens zijn: opgevreten worden is zeker niet in ons voordeel en het is onmogelijk om hierbij een compromis te vinden.

Waar wij om vragen

Het spijt ons enorm dat de langdurige strijd binnen onze regio als een olievlek weggelekt is en dat nu zelfs een politiek thema is geworden voor de Nederlandse burgers. Het is echt zo dat ook wij vinden dat wij onze problemen beter op eigen kracht kunnen oplossen. Maar het is nu eenmaal zo dat het referendum op 6 april a.s. wordt gehouden en dat de resultaten ervan ons verdere lot kunnen beïnvloeden. Wij hebben geen angst meer voor kogels en daarom zullen wij ook niet aarzelen om gewoon om hulp te vragen.

U heeft nu een scherp mes in handen: namelijk de mogelijkheid om uw mening te uiten over de politiek van uw eigen overheid en die van de EU. En wij begrijpen het heel goed, als u zin heeft om dit mes zijn werk te laten doen, maar dan alstublieft niet op ons bot. Steek ons niet in de rug, terwijl wij midden in een gevecht zitten met een veel sterkere opponent. U zult nog de kans krijgen om uw wil te laten zien. Steek ons niet neer enkel en alleen omdat dat een goede les kan zijn voor iemand anders.

Het is namelijk ontzettend ongemakkelijk om zich gijzelaar te voelen van deze situatie.

Door Victor Tregubov

_____

ТАКОЖ ЦІКАВО:

Талановита Україна

Творчих людей будь-якого віку і рівня майстерності запрошує на всеукраїнські та міжнародні конкурси Національна творча екосистема Алея Зірок України. Маєте талант? Алея Зірок має місце для вас!

Алея Зірок України - просувай свій бренд